Tirmik & Zula

2 hafta onceydi,
isten cikmik eve dogru yuruyordum.Evimin yakininda magazalarin onunde rasladim bu minik kara kediye:)Buyuk bir kedinin hismindan kurtardim kendisini(cok sonra aklima geldi benim kara oglumu pataklayan kedi oglumun biyolojik annesi olabilir!)
Aldim eve getirdim.Cok korkmustu ve urkek bakislarlada bir yandan beni kesiyordu.Eve geldik,kapiyi actigimda buyuk oglum tirmik hep gelisimi karsilar mirildanir kucagima gelir sevgi sevkat gosterirdik birbirimize ki elimdeki bu kara oglanla beni gorunce bi bana bi kara oglana bakti,sanki kiskandi:(
Ama bu ufakligada kiyamadim,belliki sahipsizdi..
Sonra koklastilar ve yavas yavas alismaya basladilar birbirlerine.Abartisiz bu kara oglan o aksam oglumun bir gunde yedigi mamalari 1 saatte gitti geldi silip supurdu:)))Deli gibi acmis demekki..Sonrada bir guzel yikadim.

Ismini de Zula koydum..

Kara ve aksi bakisli olduguna bakmayin,sokaklarda cok korkmus ve urkmus.Iyice alisti bize artik.Hala uyurken yari gozu acik uyuyor ve daha 1.5 aylik anca olmustur.
Karsilastirma yapmak istemiyorum ama Tirmik yere goge sigmaz bir halde cok hareketli bir kedi ve disariya cikmaya alismis bir kedi,surekli gezmek istiyor.Zula da sessiz sakin ama bize sokulan bir kedi.Hep boynumda yada esimin karninda uyumayi seviyor:))
Artik iyice alistilar biribirlerine,butun gun oynuyorlar.Biraz adaletsiz oynasiyorlar:)Tirmik ondan Baya buyuk.Esimin demesine gore de Zulanin tirmiklari da daha sivriymis:))

Ikisinide cok seviyorum,canlarim onlar benim..